Choroby występujące u rasy york

Yorki
Właściciele psów rasy Yorkshire Terrier niekiedy również doświadczeni, mają czasem trudności w zorientowaniu się, czy pojawiające się u ich zwierząt objawy nie świadczą o chorobie. Do zmian fizjologicznych – normalnych u yorków, a niepokojących właścicieli – należą – zbieranie się niewielkiej ilości wycieku w kącie oka (zwłaszcza po nocy), pojawienie się krwi i wydzieliny śluzowej w ujściu pochwy przy cieczce u suk, nieduże ilości wydzieliny gruczołów łuszczkowych w uchu, wypadanie sierści przy zmianie pokarmu lub poprzedzające zmianę pory roku, wypadanie zębów u młodego yorka i szereg innych. Niekiedy pojawiające się zmiany są typowe dla rasy Yorkshire Terrier. Najczęściej właściciel zwraca uwagę na wygląd psa, stan jego odżywienia i apetyt oraz na sposób zachowania się i reakcję na sygnały dawane przez opiekuna.
Yorki – Skóra Owłosienie powinno być jednolite, błyszczące – typowe dla danej rasy. Miejsca pozbawione włosów i włosy skrócone są oznaką przebytej choroby skóry (blizny) lub zdradzają obecność pasożytów i drobnoustrojów, a także mogą świadczyć o świądzie.
Miękkość i rodzaj włosów zależą od genetyki. Na ogół włos u psów rasy Yorkshire Terrier nie powinien być najeżony, połamany, rozdzielony i matowy. Siwe włosy obok ciemnych, nie zmienionych w barwie na wargach, czole i łukach ocznych, są oznaką starości. Skóra u zdrowych yorków na ogół nie ma przykrego zapachu. Jedynie, jeśli york pies jest mokry, woń może być bardziej wyraźna. Skóra powinna być równomiernie ciepła i elastyczna. Wielkość i kształt poszczególnych części yorka powinien być typowy, odpowiadać cechom rasy i nie wykazywać odchyleń od stanu normalnego. Jeżeli zauważymy zmienione miejsca na skórze, należy je ostrożnie omacać, zwracając uwagę na reakcję psa (objawy bólu), ciepłotę, konsystencję i ewentualne trzeszczenia, mogące świadczyć o dostaniu się powietrza pod skórę lub o złamaniu kości.
Yorki – Głowa Nos powinien być wilgotny i zimny. Suchy i ciepły nie zawsze jest oznaką choroby. U wielu psów rasy Yorkshire Terrier okresowo pojawia się śluzowy, klarowny wypływ z nosa, co jest rzeczą normalną. Jeśli jest z domieszką ropy, cuchnący i o białoszarym lub krwistym kolorze może być oznaką zapalenia błony śluzowej nosa lub innych miejsc układu oddechowego i może świadczyć o wystąpieniu choroby zakaźnej. Język i błony śluzowe winny być bladoczerwone. Silnie zaczerwienione, suche występują przy gorączce, czemu często towarzyszy biały nalot na języku. Zianie u yorków jest z reguły połączone z przyspieszeniem oddechu i u psów zmęczonych nie jest oznaką choroby. Zwiększone wydzielanie gruczołów ślinowych – ślinienie się – może poprzedzać zbliżającą się porę karmienia lub też zdradzać zainteresowanie karmą. Nie należy jednakże tego objawu lekceważyć, ponieważ towarzyszy wielu chorobom.

Yorki – Zęby. U młodych psów zęby mleczne począwszy od 16 tygodnia życia do około 7 miesięcy, a niekiedy i dłużej, ulegają wymianie na stałe. Zęby powinny być wolne od kamienia nazębnego. Zęby o zmienionej barwie – ciemne, złamane, a także ruchome (co zdarza się często u starszych psów), świadczą o schorzeniu. Są źródłem nieprzyjemnej woni z jamy ustnej.

Yorki – Oczy. Powinny być osadzone w oczodołach w sposób typowy dla rasy torkshire Terrier, klarowne i przejrzyste . Oko mętne, utrzymujący się ropny wypływ z oczu, nadmiernie obwisłe czy też wywinięte powieki, zaczerwienione i popękanych naczyniach spojówki są objawami choroby.

Yorki – Tułów Grzbiet u psów rasy Yorkshire Terrier powinien być prosty i łagodnie przechodzić w ogon. Wyraźne wygięcie grzbietu w odcinku lędźwiowym, połączone z ostrożnym poruszaniem się i bolesnością tej okolicy, obserwuje się najczęściej w wyniku choroby reumatycznej, dyskopatii, uszkodzeń nerek, ewentualnie pęcherza moczowego. Skrzywienie kręgosłupa na bok w każdym przypadku jest wadą, tak jak nadmiernie obwisły brzuch mogący świadczyć o wodobrzuszu, guzach w jamie brzusznej, zapaleniu otrzewnej, przemieszczeniu narządów (za wyjątkiem ciąży). Jako zmiany nienormalne i niekorzystne należy traktować deformację mostka (rozdwojenie, skrócenie, skrzywienie) i żeber. Obrzęki tułowia występują po urazach (stłuczenie mięśni i tkanki podskórnej), przy zastojach krwi w naczyniach krwionośnych, w wyniku miejscowych stanów zapalnych, po ukąszeniu owadów i w okresie tworzenia się ropni.
Świadectwem poprawności budowy kończyn jest właściwa dla yorków akcja kończyn. Kończyny w ruchu – stępie, kłusie i galopie. Yorki powinny mieć właściwy dla rasy sposób stawiania kończyn i zachowania się w ruchu. Dokładna znajomość poprawności ruchu u psów rasy Yorkshire Terrier jest konieczna dla szczegółowej oceny i rozróżnienia stanów chorobowych narządu ruchu. Oznaką zaburzeń poruszania się jest kulawizna, tj. od utykania (bolesność kończyny przy jej obciążeniu) aż do nieobarczania kończyny włącznie. Zdrowy pies york powinien na kończynach opierać się pewnie i bez obaw, łatwo zmieniać tempo poruszania się i bez trudności pokonywać zakręty.
Należy umieć zorientować się, kiedy Yorkshire Terrier jest wychudzony lub nadmiernie otyły i czy oba te stany nie wiążą się nie tylko z niechęcią lub nadmierną chęcią do jedzenia, ale i ze stanem zdrowia. Jest to szczególnie istotne przy porównaniu psów różnych ras, gdzie podstawą musi być właściwa ocena typowości rasowej i konstytucji (suma właściwości fizycznych i psychicz­nych uwarunkowanych dziedzicznie). Jako przykład niech posłużą psy dwóch skrajnie dobranych pod względem konstytucji ras – york i mops. Chorobliwie zmienione kształty u yorków obserwuje się przy charłactwie (duża czaszka o skróconych kościach twarzowych, krępy gruby kręgosłup, krótka cienka szyja, skrócenie i wydelikacenie kończyn). Nawet nieznaczne wahania w stanie odżywienia można zauważyć przez ważenie psa w określonych odstępach czasu. Wychudzenie może mieć miejsce nie tylko na skutek spożywania niedostatecznej ilości lub złego jakościowo pokarmu, zarobaczenia, przepracowania oraz chorób wyniszczających. Występuje także z powodu zaniku mięśni przy chorobach stawów, mięśni, kości i nerwów jako „zaniki z bezczynności”.
Zdrowe yorki winny mieć dobry apetyt i chętnie zjadać pokarmy podawane regularnie o tej samej porze dnia. Jeżeli psy yorki nie jedzą – może to być oznaką przejedzenia, niechęci do danej karmy, braku wypróżnień lub braku ruchu. Jeżeli niechęć ta utrzymuje się dłużej niż 1 dzień i apetyt po poście nie wraca – jest to najczęściej oznaką choroby.
Nie mniej ważne są wydaliny. Konsystencja, częstość oddawania i skład wydalin zależy głównie od żywienia. Jeśli psy dostają dużo kości, konsystencja kału jest zbita, a także obserwuje się obstrukcje. Kał z domieszką śluzu i smużek krwi występuje przy zapaleniu jelit i zarobaczeniu. Mocz oddawany z objawami bólu i przeszkodami, w małych ilościach, może sugerować choroby układu wydalniczego. Mimowolne i bezwolne oddawanie moczu występuje przy porażeniu zwieraczy pęcherza. Mocz zdrowych psów jest barwy słomkowej, klarowny i przezroczysty.
Zdrowe, dobrze wychowane yorki powinny być karne, żywo reagować na zmiany w otoczeniu. Przy zbliżaniu się osób obcych i w nieznanych sytuacjach są na ogół czujne, opanowane i powściągliwe. Niezwłocznie sygnalizują zauważone zmiany, a osoby i otoczenie obserwują uważnie.
Chore yorki więcej leżą, podnoszą się z wielkim trudem i niechętnie, nawet na polecenie opiekuna. Normalnie psy siadają, a kładą się na ziemi albo w pozycji „waruj”, albo na boku z wyciągniętymi kończynami. W czasie choroby yorki zachowują się niespokojnie, często zmieniając legowisko, albo są apatyczne, w zależności od rodzaju schorzenia. Na ogół niechętnie wychodzą na spacer oraz szybciej niż zwykle z tego spaceru wracają.